Elke dag zin in school
Student Sophia (17) vertelt over de keuze voor De Ruimte en waarom ze elke dag zin in school heeft. Ook vertelt ze over spontane acties, de bemiddelingskring, studeren op De Ruimte en haar toekomstplannen. Het interview is in twee stukken geknipt, lees hier deel 1.
Aan de eettafel vertelde mijn moeder eens dat de dochter van een vriendin op een school zat ‘waar je mag doen wat je wil, en het wordt georganiseerd door de kinderen’. Ze vertelde over een motie over gamen. Ik zei: ‘Dat kan niet bestaan, zo’n school waar je mag meepraten over gamen, je liegt mama!’
Ik zat in de eerste klas van het vwo, ik vond het leuk en had een fijne vriendenkring. Ook vond ik het wel prettig om structuur te hebben. In de vierde voelde ik meer stress, ik moest drie essays in een week schrijven en had veel toetsen. Ik voelde dat ik dat niet nog jaren wilde volhouden. Met een groep vrienden hadden we het erover om samen naar deze school te gaan. Toen heb ik de keuze gemaakt. En vier jaar later zit ik hier!
Ik woon in Amsterdam en ik reis ongeveer 3,5 uur per dag, vier dagen per week. Dat heb ik er zeker voor over. Ik vind het ergens wel fijn dat reizen met de trein, dan kan ik lekker een boek lezen. Ik heb geen seconde spijt gehad, heb elke dag zin om naar school te gaan. Eén keer had ik geen zin, maar uiteindelijk werd het toch een leuke dag.
Ruimte voor spontane acties
Het sociale van deze plek vind ik het mooiste. Je weet van te voren dat je gekke gesprekken gaat hebben. En dat er de ruimte is om de hele dag met je vrienden te zijn. Wat ik heel prettig vind is de ontspannen sfeer hier op school. Fijn dat er de ruimte is voor spontane acties. Een voorbeeld van vandaag: Daniël en ik zijn bezig met een geschiedenisposter te maken, en ondertussen zijn we aan het jammen met Maarten en kletsen en logo’s ontwerpen voor het bedrijf van Helmer. Of laatst, toen Anniek, Suzanna en ik drie uur achter elkaar hadden gewerkt aan onze studie. Om stoom af te blazen hebben we toen even een Just Dance-battle gedaan met z’n drieën, dat was lachen!
Reizen en excursies
Ik hou ervan dingen te initiëren. Dit jaar wilde ik een reis naar Praag organiseren met domein 3, maar dat ging niet door vanwege corona. Ik ben aan het kijken naar een alternatief: misschien naar een pretpark, of een paar dagen ergens gaan kamperen in NL. Ik was een paar jaar geleden ook mee naar Berlijn, dat was heel leuk. Die reis heeft voor veel verbinding gezorgd tussen studenten en stafleden. Op mijn vorige school school heb ik een uitwisseling met China gedaan, dat was geweldig!
Dit schooljaar ben ik naar Tsjechië geweest met Floris en Evelien, naar een democratische school in Praag. Evelien (een voormalig staflid op De Ruimte) kenden we allebei niet. Elf uur zaten we samen in de auto, de heenreis was al heel erg leuk. We logeerden in het huis van de oprichters. Wij vertelden over onze school, op een infoavond met andere democratische scholen uit Tsjechië. Dat was echt heel goed om te doen. Misschien ga ik eerst mijn examens doen en blijf ik daarna nog een jaar hier zodat ik dat soort dingen kan gaan doen, uitwisselingen met andere democratische scholen in de wereld.
Verantwoordelijkheid nemen
Tegen ouders zeggen we dat ze hun kinderen los moeten laten, je moet ze vertrouwen geven en het niet voor hen gaan doen. Maar stafleden zeggen soms te snel: ‘Ik doe het wel!’, in plaats van de studenten de ruimte geven om het zelf op te pakken, ze de verantwoordelijkheid te laten nemen. In de coronatijd beseften we als studenten meer dat er van alles moest gebeuren. Tijdens de lockdown waren er kleinere groepen en ook minder stafleden per dag aanwezig. Dat was wel bijzonder. Dit jaar is er een solide groep studenten in domein 3 die initiatief neemt, zich betrokken voelt en veranderingen in wil brengen. Daar geniet ik heel erg van.
Olivier, Fingal en ik zijn de drie voortrekkers, en ook Suzanna, Cas, Lotta, Anniek en Maarten spelen een rol. Ik zit ook samen met Fingal en Olivier in de coronawerkgroep. Ik vind verantwoordelijkheid en initiatief nemen leuk, en dat kan hier ook goed. Dat heeft met de gelijkwaardigheid hier te maken, tussen studenten en stafleden en docenten. Het in het begin erg wennen voor mij, die gelijkwaardigheid. Op mijn vorige school moest ik u en mijnheer zeggen, hier is het vriendschappelijk. Heel chill. Maar soms doen stafleden iets dat niet gecommuniceerd is met studenten. Dat kan voor problemen zorgen. We spreken dan een staflid wel aan of we brengen het naar de bmk (bemiddelingskring). Ook als er spanningen tussen stafleden zijn zeggen we er als studenten wat van, in die zin voelt het hier heel gelijkwaardig.
De bemiddelingskring
De bemiddelingskring vind ik heel leuk. Wat je als voorzitter vooral probeert te doen is structuur brengen in het gesprek, er achter komen wat er precies is gebeurd en zorgen dat alle kanten van een verhaal worden gehoord. Als dat gebeurt lost het zich bijna vanzelf op omdat ze elkaar kunnen begrijpen en inzien wat er aan de hand was. Je probeert een veilige en open sfeer te creëren waarin iedereen zich kan uiten. Meestal benader ik iedereen op een hele vriendelijke manier: ‘Hé, er is iets aan de hand, laten we er naar kijken wat het is en wat we kunnen doen zodat het niet nog een keer gebeurt’.
Ik ben wel opgevoed in hoe je met conflicten omgaat, maar niet op deze manier, zo gestructureerd en helder. Zeker bij jongere kinderen werkt het goed. Soms gaat het net niet diep genoeg, en kom je er niet achter wat er precies speelt, dat is wel jammer. Soms gaan we te snel naar een oplossing wanneer er misschien een goed gesprek nodig is. Maar je kan niet alles hebben.
Samenwerking met studenten
De samenwerking met mijn medestudenten in de bmk vind ik heel fijn en gezellig. En je hoort alle roddels van de school als eerste, haha! Het is ook mooi om te zien hoe kinderen er echt van leren. Sommigen zijn heel vaak in de bmk, soms dagelijks. Maar op een gegeven moment klikt er iets bij hen en daarna zien we ze ineens niet meer! Het voelt goed om daaraan mee te hebben geholpen.
Eén jonge student kwam heel vaak in bmk. Hij zat daar vaak met veel weerstand en vond nooit dat ie iets fout had gedaan. Maar op een gegeven moment nam ie verantwoordelijkheid en zei: ‘Ja inderdaad dat heb ik gedaan, ik zie ook dat dat niet slim was.’ Op een gegeven moment is hij zelf situaties gaan verderbrengen en mensen gaan aanspreken, dat vind ik zo mooi om te zien!
