Ouren is meer dan Ouren alleen
Elk jaar met Pinksteren schiet het inwonertal van het sluimerende Belgische dorpje Ouren plotseling van een bescheiden 121 naar het duizelingwekkende getal van 150. Zou er sprake zijn van een zekere sektarische tovenarij? Worden de onschuldige Ourenaren misschien tegen hun wil geïndoctrineerd door met lange mantels en puntmutsen uitgedoste magiërs? Dat mochten ze willen! De ontnuchterende waarheid is dat het team van De Ruimte, aangevuld met docenten, bestuursleden en studenten, dan neerstrijkt in Ouren om de jaarlijks terugkerende visiedagen gestalte te geven. Niks magisch aan, hoewel…
Even voor ieders informatie: Ouren ligt op het drielandenpunt met Luxemburg en Duitsland, aan de snelstromende Our, en men spreekt er Duits. Het is een dorp met een kerk, een ruïne, een camping, een hotel, een winkeltje en met normaliter 121 inwoners. Een van de huizen, om precies te zijn het eerste aan je linkerhand als je uit de richting Weiswampach komt, draagt de prozaïsche naam Das Haus von Moses. In dat huis is vijftien jaar geleden onze school geboren en elk jaar keren we ernaar terug om haar verjaardag te vieren. Het verjaardagscadeau is zelfgemaakt en steeds hetzelfde: een m.o.m. uitgewerkt plan voor het nieuwe schooljaar. Onveranderlijk tackelen we in Ouren een berg gespreksonderwerpen, zoals de begroting die altijd op de agenda staat, net als het aantal stafleden en docenten waarmee we in het nieuwe schooljaar weer aan de slag kunnen. Grote en kleine verbouwingen, het dossierhouderschap, onzichtbaar leren, de gezonde school, Groei 3.0 en het eindfeest passeren niet onopgemerkt de revue in de diverse kringen die we volgens Holacriaans inzicht organiseren. We hebben het over de toekomst van een staflid, over alcoholbeleid, over het laatste jaar op De Ruimte en over Plan Keukentafel (een nieuwe inrichting van onze school, letterlijk én figuurlijk). En aan het eind van die drie Ourenvisiedagen lijkt het of we wederom een toverkunst geflikt hebben.
Of we daar echt alleen maar praten? Nee joh; we wandelen door de schitterende bossen en langs de romantische waterval, we koken en eten samen, we volleyballen tot de vellen erbij hangen, we zwemmen in het meer, bouwen een kampvuur en zitten uren achtereen met een reep tape op ons voorhoofd te raden wie we nou eigenlijk echt zijn.
Ouren is niet zomaar een simpel dorpje in de Ardennen, Ouren is meer dan dat. De school is gemaakt in Ouren en elk jaar maken we daar weer meer school. De magie van dit alles? Het is steeds weer ‘de beste Ouren ooit’!
Anne Marie Smetsers, staflid en docent Nederlands
