De pioniersfase deel 6: de dierenkring
Een leuk weetje: de dierenkring is de oudste kring op De Ruimte en bestaat sinds 2003. Het ontstond nog vóór de schoolkring opgericht werd (toen nog knabbel/babbeltijd). De aanleiding was dat er voor een cavia gezorgd moest worden én een buurvrouw kwam met een aanbod van vier ratjes, twee chinchilla’s en een mannetjeskonijn. Inclusief grote kooien en alles erop en eraan, dat was natuurlijk heel aantrekkelijk voor onze eerste studenten.
Sexen
Zo gezegd zo gedaan. In de kelder vonden we naast de nooduitgang een prachtig plekje voor al deze diertjes. We waren dol op ze en verzorgden en knuffelden ze vaak. Het waren echt handtamme dotjes. Daarna kwam er een student met een eenzaam konijn, een mannetje. Die combinatie was goed, want we hadden nog geen ruimte voor veel nageslacht en hielden mannetjes en vrouwtjes goed gescheiden. Dat leek zomaar goed te gaan en wij waren blij. Maar toen bleek het mannetjeskonijn tóch een vrouwtje en dat werd een echt feest! Want we wisten nog niet hoe snel konijnen zich kunnen voortplanten en ‘sexen’ uit elkaar houden is ook geen sinecure. Op een gegeven moment hadden we zoveel konijnen dat onze enige oplossing leek om ze vrij te laten op het terrein. Teletubbieland op De Ruimte. Het was een super leuk gezicht. Dat ging een hele tijd best goed, de natuur leek het evenwicht goed te bewaren. En die vrije konijnen waren het boegbeeld voor onze vrije kinderen natuurlijk! Maar de buren met moestuinen waren niet blij én de myxomatose sloeg toe. En zo leerden we heel veel over voortplanting, leven en dood.
Het zelfgebouwde dierenverblijf
Het was lang echt knus zo in de kelder, lekker overzichtelijk, warm, gemakkelijk bereikbaar en gemakkelijk schoon te houden met elkaar. Maar de brandweer kwam voor de jaarlijkse inspectie en deze wilde pertinent geen brandbaar stro in het gebouw, dus moesten we een andere plek vinden. Om een lang verhaal kort te maken verhuisden we nog drie keer, van de bruine bijgebouwtjes naar de witte tent en ‘last but not least’ naar het zelfgebouwde dierenverblijf. Helemaal ontworpen naar de wensen van de dierenkring. Ruud heeft dit gebouwd met hulp van ouders en studenten. Een feestelijke opening verdiende dit wel en dat hebben we ook gedaan! We waren super blij met zo’n mooi dierenverblijf, waar we tot op de dag van vandaag nog dankbaar gebruik van maken. Ook al verlangen we alweer naar een nieuwe…
Voedselketen van De Ruimte
De dierenkring is een belangrijke schakel binnen de permacultuur, de circulaire ecologie die we hier (on)zichtbaar neerzetten. De mest van de dieren wordt gecomposteerd, de compost gaat naar de eetbare tuin en van de groenten/vruchten die daar vanaf komen maken we soep, jam, appelmoes, sap etc. Deze eten we graag zelf op maar als er over is dan verkopen wij deze in onze schoolwinkel. Soep, zelfgebakken brood, eitjes van de eenden en de kippen. Ondertussen leren we spelenderwijs: koken, bakken, rekenen, taal, maateenheden en met geld omgaan. En ja, daar komen ook leerzame ethische vragen bij zoals: ‘Is het niet zielig dat we de eitjes weghalen bij de broedse kipjes?’ ‘Wanneer verlossen wij een dier uit zijn lijden?’ en ‘Welke ceremonie is belangrijk voor een begrafenis?’ En vergeet niet het leren samenwerken, doorzetten (schoonmaken in de winter!), communiceren en algehele verantwoordelijkheid leren dragen.
Ik ben reuze trots op onze dierenkring !
Dorianne is staflid op De Ruimte, en oprichter. In 2003 startte ze samen met haar man Ruud hun dochter Kira en andere ouders met hun kinderen Iederwijs Soest, dat een paar jaar later werd omgedoopt tot democratische school De Ruimte.
Lees ook de andere blogs van Dorianne:
De Ruimte: de pioniersfase
De pioniersfase deel 2: klussen!
De pioniersfase deel 3: vrijheid en afspraken
De pioniersfase deel 4: utopische idealen en de eerste lessen
De pioniersfase deel 5: ouders
