Van democratisch onderwijs naar tijdelijk thuisonderwijs

Twee weken zijn ondertussen voorbij waarin we met zijn allen een nieuw ritme hebben gevonden. Die laatste weken waarin bij ons soms de angst overheerst, waarin de prikkelbaarheid van iedereen soms de spuigaten uitloopt, waarin gelukkig ook dankbaarheid is omdat wij als gezin toch nog dichter naar elkaar toe komen (tot nog toe tenminste, misschien praat ik eind mei wel anders 😉).

Gezinskring

Die zondag waarop het bekend werd dat de scholen dicht zouden blijven, hebben we met ons zessen de gezinskring gehouden, zoals we dat trouwens bijna elke zondagavond doen. Philip, mijn man, en onze vier zonen, Menno, Lau Pieter, Caz, Toon en ik kwamen snel tot de conclusie dat dit een ingrijpende situatie is. En zoiets vraagt om goede afspraken. We hebben een dagindeling gemaakt voor de vier schooldagen. En de jongens hebben activiteiten bedacht die ze samen of alleen kunnen doen. 

Dagindeling

In de ochtend beginnen ze met sport, want ja…. ze gaan van respectievelijk 8, 5, 8 en 4 uur trainen naar NUL uur. Dus hebben ze een soort van trainingsprogramma gemaakt. Soms doen ze dat binnen en soms ook buiten. Daarna gaan ze twee uur schoolwerk doen, waarbij ik vooral Toon wat moet begeleiden. In de middag gaan ze hun eigen gang en op het eind van de middag gaan de drie jongsten muziek oefenen en zet Menno zich weer aan zijn schoolwerk. Dit loopt natuurlijk lang niet altijd zoals gepland, maar deze structuur geeft ons wel een houvast, waardoor we elkaar ook niet de héle tijd lopen te irriteren.

Vruchten plukken

En dan tel ik toch maar weer onze zegeningen: we wonen buiten, hebben een grote tuin (wat niet iedereen kan zeggen 😞), ik heb veel tijd omdat mijn werk dat toelaat, de lente gaat door en we hebben ook echt tijd om dat te zien! Bovendien zijn we tot nog toe gezond, net als onze naaste familieleden. Na bijna zeven jaar democratisch onderwijs, plukken we ook in deze bizarre tijd de vruchten hiervan. Dat het hier nu min of meer soepel verloopt, komt zeker door de flexibiliteit en de intrinsieke motivatie die onze jongens hebben ontwikkeld de afgelopen jaren – en wij stiekem ook met hen.