ervaringen op de ruimte

Mirre Terpstra

Mirre schept een kuil in de grond

Mirre Terpstra, 9 jaar (student sinds 2017)
Geïnterviewd in februari 2022

Ik kwam hier toen ik vier was en ik ben nu bijna tien jaar. Eerst speelde ik bij de peuters. Daarna ging ik naar domein 1 en toen speelde ik veel met Ziva. Zij, Maeven en Mirjan zijn nu mijn vrienden. Ik speel heel veel buiten. Maar als het koud is gaan we liever binnen knutselen. Of lezen. Ik kan urenlang lezen. Donald Duck en De brief voor de Koning. Dat boek heb ik als eerste gelezen toen ik voor het eerst naar de bibliotheek ging. Daarna heb ik ook nog de andere delen gelezen, Het Wilde Woud en De Zevensprong. Ik heb zelf leren lezen, toen ik ongeveer vijf was. Ik ging in een hoekje zitten met een Donald Duck en ik ben eerst de woorden gaan begrijpen door zo te lezen: K… w… i…k… K… w… e… k…. en dan moet dat Kwak zijn, met een a. En zo ging het steeds beter. En ondertussen lees ik best veel. Laatst heb ik het tweede Harry Potterboek voor de zesde keer gelezen!

Mirre schept een kuil in de grond

Mirre Terpstra, 9 jaar (student sinds 2017)
Geïnterviewd in februari 2022

Salomé Meiresonne

Portret van Salomé, student op De Ruimte, tussen zijn vrienden

17 jaar, student sinds 2016
Geïnterviewd in januari 2022

Lees het hele interview met Salomé hier

Ik heb altijd veel gespeeld, in de zandbak, met water, dammen maken. En ook kleien in het atelier. Mijn vriend Melvin en ik deden alles samen. We maakten vaak wapens van hout in de techniekkelder, daarmee speelden we een soort schietspel buiten. Ook hebben we een keer een boomhut gebouwd en gewerkt aan een skelter met een benzine motor. Maar wat we vooral veel samen hebben gedaan is ‘Fimoën’. Fimo is een soort klei dat je kan bakken in de oven. Een paar jaar lang hebben we elke dag in het atelier gezeten en miniatuurvoorwerpen gemaakt.

Melvin is dit jaar naar het Hout en Meubel College gegaan. Ik was nieuwsgierig en ben naar een open dag gegaan. Ik vond het helemaal geweldig! Dus volgend jaar ga ik daar ook naar toe. Ik neem rustig de tijd voor een overgangsbewijs. Ik doe nu Engels, wiskunde, Nederlands, economie en geschiedenis. 

Taalles vond ik nooit echt leuk, ik ben best dyslectisch en vond de spellingregels zo inconsequent. Waarom heb je bijvoorbeeld ou en au? Maar nu vind ik Nederlands het leukste vak. De manier waarop Anne Marie het doet vind ik heel leuk, ook door haar humor. 

Zelfsturend vermogen is belangrijk, dat heb ik hier wel erg geleerd. En ik ben minder verlegen geworden. Soms is het ook wel moeilijk, je moet het zelf doen. Je krijgt wel hulp, maar toch. Als je iets wil op De Ruimte moet je er echt voor gaan!

17 jaar, student sinds 2016
Geïnterviewd in januari 2022

Lees het hele interview met Salomé hier

In mijn begintijd heb ik veel meegeholpen in de ‘eetbare tuin’, de laatste tijd kook ik vaak. Ik heb een kookbedrijf op school en werk met anderen samen. We koken maaltijden die mensen kunnen kopen om mee naar huis te nemen. Alles biologisch natuurlijk. 

 

Vandaag gaf ik rekenles aan jongere studenten, samen met Irma. Ook geef ik dansles aan de jongere studenten in de bewegingsruimte, voor vandaag heb ik een dans ingestudeerd. Ze komen vaak naar me toe om te vragen wanneer ik weer dansles ga geven en dan vraag ik: heb je een liedje? En dan verzin ik een dansje voor ze. Ik vind het erg ontroerend dat ik mijn passie aan jonge studenten door kan geven. Ik dans ook zelf, op school. Dat is wel belangrijk voor mij, ik kan mijn emoties goed kwijt in dansen.

Anne-Mihr Oostenbrink

Wat ik nog meer doe? Ik klets veel met vrienden, we hebben veel lol samen. Ik verveel me eigenlijk nooit hier, er is altijd wat te doen. Soms zie ik iets wat niet netjes is en dan denk ik: dat ga ik even opruimen. Daaraan merk ik echt dat deze school mijn tweede thuis is geworden!

Anne-Mihr Oostenbrink, 14 jaar (sinds 2021 op De Ruimte)
Geïnterviewd in februari 2022

Lees het hele interview met Anne-Mihr hier

Vijf studenten van democratische school De Ruimte naast elkaar, met een witte neus van de verf.

Döske Guldemond

Op mijn negende kwam ik naar De Ruimte. Mijn vorige school was een Montessorischool. Ik was blijven zitten, en mijn vader had deze school gezien. In mijn kijkperiode zei ik dat ik het niet wilde, maar tijdens het evaluatiegesprek besloot ik alsnog om wel te blijven. Dat was een verrassing voor iedereen. Ik was altijd heel verlegen, en dacht veel na voordat ik wat zei, maar nu zeg ik vaak iets voordat ik nadenk, haha! En toen ik jong was hield ik me vaak in, ik was iets te rustig. Dan ging ik thuis rondrennen. Nu ben ik veel energieker, ik kan mijn energie hier goed kwijt. 

Wat ik hier het leukst vind is met de dieren werken. Ik heb in de dierenkring gezeten, de kippenkring en daarna in de pony&ezelkring. Ik zou daar wel iets mee willen, met paarden. Maar acteren vind ik ook leuk. Ik heb nog even de tijd om daarover na te denken.

Ik ben bezig met een overgangsbewijs omdat ik waarschijnlijk naar een MBO-opleiding ga. Ik doe nu wiskunde, Nederlands, Engels, biologie en geschiedenis. Biologie bestudeer ik via een online methode, omdat ik rond de tijd van de biologieles in de keuken sta te koken. Ik vind het fijn dat ik zelf mijn tijd in kan delen in plaats van dat ik op een vaste tijd les heb.  Op dit moment heb ik het in ieder geval erg naar mijn zin!

16 jaar, student sinds 2015
Geïnterviewd in januari 2022

Chris ten Boske

Ik vind deze school heel leuk. Dit is leuker dan andere scholen, daar heb je maar eventjes speeltijd. Het is hier goed, ik speel veel met Vincent. Ik voel me blij. Vincent, Maud, Thijs en Casper zijn mijn vrienden.
Ik speel veel in de bouwhoek. Ik vind de trampo het allerleukste en binnen spelen. Als ik iets leuks aan het doen ben, dan vind ik het niet leuk als papa of mama me komt ophalen.
Het is lekker stil bij papa in de bossen en bij mama in de stad. Mijn opa en oma wonen ook in het bos. Ik hou van het bos en van de stad! Thuis heb ik Minecraft. Ik bouw huizen in Minecraft en zoek andere werelden op en andere huizen. Als ik een fijn huis vind, ga ik er wonen. Als ik er geen vind, maak ik mijn eigen huis. Ik ga dan andere huizen maken voor andere villagers. Ik praat soms Engels met Vincent, papa of mama. Door Minecraftfilmpjes heb ik dat geleerd. Nu ga ik weer spelen!’

5 jaar, Student sinds 2014
Geïnterviewd in maart 2016

5 jaar, Student sinds 2014
Geïnterviewd in maart 2016

Glynn Tuijnman

20220610_ervaringen_glynn

12 jaar, student sinds 2020
Geïnterviewd in februari 2022

Op dit moment ben ik bezig met een game op papier, die we zelf hebben bedacht, samen met mijn vrienden. Het is hard werken! We tekenen alles op papier en gummen de getallen van onze voorraden uit en schrijven nieuwe aantallen op omdat die elke keer veranderen. Wat ik nog meer doe op school: muziek maken in de muziekkelder, lessen biologie en scheikunde bij Franc. Hoewel ik officieel in domein 2 zit, ben ik het liefst op domein 1. Daar zijn mijn vrienden. Voor lessen ben ik wel op domein 2: ik volg scheikundelessen op vwo4 niveau. Ik wil wel een vwo-diploma, omdat je dan meer mogelijkheden hebt later. 

Muziek maken vind ik het leukst. Ik componeer muziek op de piano. Ik had iets bedacht voor vier handen, maar dat was wel lastig. Ik heb daar een muziekcomputer voor. Mijn composities zet ik op mijn YouTube-kanaal. En ik speel graag Minecraft, omdat je er heel veel mee kan doen: je kan alles maken wat je bedenkt. En het is een soort roleplay. Verder hou ik van dieren (katten in het bijzonder) en fantasyboeken. Ik vind die fantasywereld leuk, en hoe de dieren zijn. Alienworlds vind ik leuk. Als je de regels van de aarde op andere planeten zou toepassen, hoe ziet het leven er dan uit? Dat vind ik erg interessant. Ik heb gehoord dat Franc daar les in geeft, ik ga binnenkort misschien eens bij hem langs.

12 jaar, student sinds 2020
Geïnterviewd in februari 2022

Lieuwe Alkema

Hoe mijn schooldagen eruit zien? Ik check in, ik drink thee en klets met mensen. Daarna ga ik naar beneden, en bekijk ik een tutorial op YouTube over een subject dat ik nog wil leren, over Arduino bijvoorbeeld. Verder ben ik veel met techniek bezig. 

Het terrein van De Ruimte is prachtig, en het is vlakbij het bos en de duinen. Ik klim vaak in bomen. Ik vind het leuk om te kijken hoe ik zo snel mogelijk naar beneden kan komen. Ik vind het fijn dat ik hier vrij ben. Het gevoel van vrijheid: dat je niet gedwongen kan worden om bepaalde dingen te doen.

Als je jezelf eenmaal een doel hebt gesteld ga je waarschijnlijk zelf de lessen nemen die daarvoor nodig zijn. Ik ben langzaam de lessen aan het uitbreiden, ik doe nu Duits en techniek. Ik heb ook een tijdje Russische les gehad, maar ik leer het vooral door een film op een andere ondertiteling te zetten, zo heb ik al mijn Engels geleerd. Deels ook door het gamen natuurlijk. 

Ik zit vaak in de techniekkelder. Ik ben de beheerder samen met Koen. Ik heb gezorgd voor nieuwe 3D-printers. Lange tijd ruimden we zelf de kelder op, maar sinds kort spreek ik mensen aan op het opruimen. Ik krijg wat meer gezag, merk ik. We hebben nu ook een techniekkring, daarin bespreken we onze plannen en de herorganisatie van de kelder en vragen we budget aan voor nieuwe materialen. Laatst ben ik voor het eerst voorzitter geweest, van de techniekkring. Ik vond het leuk, dat wil ik wel vaker doen!

12 jaar, student sinds 2021
Geïnterviewd in februari 2022
(Lees hier het hele interview met Lieuwe)

Maarten Vonken

Zeven jaar geleden heb ik de overstap gemaakt naar democratisch onderwijs. Ik voelde me niet fijn meer in het reguliere onderwijs, ik raakte er erg overprikkeld. Op De Ruimte voelde ik mij al snel op mijn plek. In het begin heb ik veel in de techniekkelder gewerkt en later ook in het atelier. En ik vond het fijn om op school te kunnen gamen. Als ik niet aan het gamen was volgde ik lessen, was ik in het atelier bezig of was ik buiten aan het spelen. Ik heb ook jarenlang gekookt met Hettie en andere studenten, ik volg regelmatig bokslessen bij Lex en Marco heeft mij de liefde voor gitaarmuziek bijgebracht. Ik ben nu minder aan het gamen en wil meer oefenen in sociale vaardigheden. Gamen kost veel tijd en die tijd wil ik nu meer stoppen in lessen en andere dingen.

Op dit moment ben ik van plan om uit te stromen en ik ben aan het kijken hoe ik dat wil doen. Ik wil graag een diploma voor de zekerheid. Zelf weet ik wel dat ik slim genoeg ben, maar met een diploma kan ik misschien meer kanten op, sommige bedrijven zullen dat wellicht toch van je vragen.

Ik heb mijn eigen bedrijfje: Crazy Carrot. Ik verkoop Lego en Duplo sets. Ik vind het heel leuk om voor mijn bedrijfje te werken, veel klanten zijn tevreden en komen vaker terug. Mijn doel is om bij de Lego-winkel in Utrecht te gaan werken. Te beginnen als verkoper en daarna op te klimmen naar teamleider of filiaalmanager. Ik vind het leuk om andere mensen aan te sturen en de medewerkers daarbij te betrekken. Ik wil inbreng hebben en aanpassingen in mijn werk kunnen maken. Dat is iets wat ik op De Ruimte geleerd heb. Lego blijft nog wel even mijn passie. Ik blijf spelen!

17 jaar, student sinds 2014
Geïnterviewd in november 2020
Lees het hele interview met Maarten hier.

Ervaringen van ouders

Tom van Wel

Wouter (15 ) gaat met plezier naar De Ruimte. Hij weet niet wat hij later wil worden noch wat hij nu wil leren. Wat hij wel weet is dat hij erachter wil komen, en zich daar vervolgens voor wil inzetten. En dan is het zo fijn dat hij de tijd krijgt om dit te laten ontstaan, en dat je daarbij niet allerlei verplichte vakken hoeft te volgen die je niet interesseren. Daar krijg je dan alleen maar buikpijn van.

Als vader vond ik het wel wennen dat Wouter naar een school ging zonder vast lesprogramma. Maar terugkijkend naar mijn eigen jeugd heeft dat voorgestructureerde schoolprogramma me weinig gebracht. Het verwondert me dat we in onze samenleving zoveel van onze jongeren in standaard schoolprogramma’s persen, en van hen verwachten dat ze die als makke schapen volgen. Is dát hoe wel de jeugd op de toekomst willen voorbereiden?! Wat fijn dat het ook kan zoals op De Ruimte: tijd krijgen om jezelf te leren kennen en de vanzelfsprekendheid om je eigen voorkeuren te volgen.

Vader van Wouter (15)

Tom van Wel

Portret van Melissa, ouder van een student op De Ruimte

Melissa de Graaf

Onze twee kinderen gaan sinds 2021 naar De Ruimte, en ik ben heel dankbaar voor deze mooie plek. De natuurlijke omgeving van de school nodigt uit om contact te maken met je eigen natuur. Met je blote voeten naar buiten en dan zelf voelen of je wel of geen laarzen aan doet. Niet omhoog kijken met de vraag of we al gaan eten, maar zelf voelen of je trek hebt en dan iets uit je trommeltje pakken. Kinderen leren hier niet alleen luisteren naar zichzelf maar ook naar de ander. In contact met elkaar, afgestemd zorgen voor een prettige speel- eh… leeromgeving. Op deze manier samenzijn en ontwikkelen, dat gun ik eigenlijk iedereen.

Melissa is staflid en moeder van Linn (5) en Jalou (2)

Arne Boon

Ik ben Arne, vader van twee zoons op De Ruimte. Geweldig fijn dat onze jongens op deze bijzondere school mogen zijn, ontdekken, groeien. Het doet mijn vaderhart goed dat ze ook op school vanuit vrijheid, zelfstandigheid en eigen verantwoordelijkheid kennis mogen maken met hun persoonlijke interesses en ambities. Na het eerste bezoek aan de ouderkring ging ik naar huis met de rol van voorzitter ervan. Een mooie gelegenheid om de school en haar mensen beter te leren kennen. Ik ben de mensen die deze school door de jaren heen hebben opgebouwd eeuwig dankbaar en draag graag een steentje bij aan haar verdere ontplooiing.

Vader van Daan (6) en Jona (3)

Arne Boon

Ticia Luengo

Portret van Ticia Luengo, moeder van twee studenten op democratische school De Ruimte
Moeder van Suzanna (18), Gemma (14) en Elina (14)
Geïnterviewd in november 2021

Eerlijk gezegd viel ons oog op De Ruimte vanwege de unieke latere start- en eindtijden; de kinderen hoeven pas om 10.00 uur te beginnen, later melden mag ook! Dan kon onze hoogbegaafde avondmeid eindelijk voldoende slapen, zo belangrijk voor haar ontwikkeling en gezondheid. Maar ook wat betreft het onderwijs waren we snel om, toen we na de eerste kijkdag ons sprankelend enthousiaste meiske van vóór de lagere school weer terug hadden. Ze was als tienjarige bij vwo-lessen biologie en natuurkunde gaan zitten en bruiste over van verwondering over het ontstaan van het heelal en de enorme lengte der tijden. Heerlijk! Helaas woonden we op drie kwartier afstand van school en hebben ook nog een vier jaar jongere tweeling… die we ook maar kijkdagen lieten doen. Daarmee overviel ons de derde openbaring: ze mogen hier zelf beslissen of ze samen optrekken en lessen nemen of niet! Tweelingen staan samen emotioneel sterk en het verplicht de hele dag gescheiden moeten zijn was een drama. Ook zij bloeiden op en de keuze voor ons gezin was snel gemaakt: we verhuizen naar Soest!

Alweer zeven jaar verder kan ik zeggen dat vooral het ontscholen zeer pittig is, voor de student maar ook voor de ouders. Het is de kunst om ze vrij te laten in de eigen keuzes en dus ook de eigen fouten te laten maken. Daar leren ze zo veel van! Loslaten van verwachtingen ten aanzien van vervolgopleidingen hoort daar ook bij. De eerste twee jaar zat onze voorheen zeer sociale oudste, die altijd moeite had met lezen, alleen in een hoekje boeken te verslinden. Nu is ze voorzitter van de schoolkring, heeft bijna haar hele vwo-diploma aan staatsexamens al binnen en kan ze zich een rustjaartje veroorloven met tijd voor vrienden en hobbies. Alles op eigen initiatief! De andere twee zijn nu 13 en hebben nog geen richting gekozen, maar zijn wel al overgegaan naar domein 3 omdat ze daar sociaal en emotioneel aan toe waren. Dat is het mooie van deze school: geen leeftijdsrestricties en alleen verplichtingen en regels waarvan de kinderen zelf bij machte zijn om ze aan te passen. Dat doet alle soorten kinderen opbloeien en de eigen verantwoordelijkheid pakken, zo mooi om te zien!

Moeder van Suzanna (18), Gemma (14) en Elina (14)
Geïnterviewd in november 2021

Louis Guldemond

Vader van Döske (11)

Zodra Döske op De Ruimte was dook ze de school in, ze speelde zich dagen in de rondte en leerde. Ze leerde zonder bijkans een boek of schrift aan te raken. Ze leerde van de voortdurende interactie met de anderen op school, de studenten en de stafleden. Haar mond stond geen moment stil, haar oren wijd open. Ze speelde, stoeide, werd zo vies dat ze het best in een boerenoverall naar school zou kunnen. En nee, computers en games zijn niet haar ding daar. Buiten spelen des te meer. Eindeloos buitenspelen. En de dingen geheel vanuit eigen belangstelling eigen te maken. Zo is haar relatieve leesachterstand inmiddels als sneeuw voor de zon aan het verdwijnen, buiten schooltijd om, door de Donald Duck. Ze heeft een stapel van meer dan honderd stuks, met elke week een nieuwe erbij. En de Donald Duck van tegenwoordig is helemaal geen makkelijke lectuur voor iemand die matig leest. Ze begon spellend; ze leest graag hardop voor, en eerst zonder enige intonatie. Maar dat is inmiddels veranderd in sprankelend uitgesproken verhalen vol spanningsopbouw. En gaandeweg pakt ze vanalles op aan begrippen. Van inhoudsmaten tot oppervlaktes. Van vitamines tot sushi maken. Van eenwieleren tot Heely-en. Allerlei sociale thema’s. En bomenklimmen, heel veel bomenklimmen.

Louis Guldemond

Vader van Döske (11)

Pssst. Word je blij van al deze verhalen? Check dan ook ons boek of kom naar een open dag.