Salomé: van skelteren tot zelfsturing

Een interview met Salomé (17), student op De Ruimte, waarin hij vertelt over spel en creativiteit, de vrijheid die hij heeft ervaren, de motivatie voor zijn vervolgopleiding en de zelfsturing die hij heeft ontwikkeld.

Ik heb in Frankrijk gewoond, daar kreeg ik thuisonderwijs. Daarna heeft mijn vader deze school gevonden, en ik wilde hier wel naar toe. In het begin verveelde ik me, maar ik maakte al snel nieuwe vrienden. We speelden veel in de zandbak, met water, dammen maken. En ook kleien in het atelier. Melvin kwam later naar De Ruimte, we zijn hele goede vrienden geworden. We hebben steeds andere vrienden erbij gehad, maar wij bleven altijd een duo. We deden alles samen. We maakten vaak wapens van hout in de techniekkelder, daarmee speelden we een soort schietspel buiten met anderen samen. Ook hebben we een keer een boomhut gebouwd en gewerkt aan een skelter met een benzinemotor.

Maar wat we vooral veel samen hebben gedaan is ‘fimoën’. Fimo is een soort klei dat je kan bakken in de oven. Een paar jaar hebben we elke dag in het atelier gezeten en miniatuurvoorwerpen gemaakt. We maakten dezelfde dingen, die we samen bedachten. Als we geen idee hadden zochten we iets op internet. In de vitrine liggen ze nog: hamburgertjes, tanks, auto’s, pooltafeltjes, van alles twee.

Melvin en ik waren altijd aan het spelen en aan het rennen in de school. We werden vaak aangesproken, maar na een kwartier waren we het weer vergeten en gingen we weer rennen. Dan zaten we zo in ons spel! Maar mensen werden nooit echt boos op ons.

Melvin is vorig jaar naar het HMC (Hout- en Meubileringscollege) gegaan. Ik ben naar een open dag gegaan en vond het helemaal geweldig, volgend jaar ga ik er ook naar toe. Ik neem rustig de tijd voor een overgangsbewijs. Ik doe nu Engels, wiskunde, Nederlands, economie en geschiedenis. Ik heb nu een goede vriend, Tom, met wie ik samen studeer.

Vroeger was ik heel snel afgeleid tijdens lessen, ook omdat Melvin en ik zo’n lol hadden, maar nu ben ik veel geconcentreerder. Dat komt ook omdat ik erg gemotiveerd ben om naar die school te gaan. Tom en ik maken samen ons huiswerk op school, we houden elkaar bij de les als we afgeleid raken. 

Voorheen vond ik taalles niet echt leuk, ik ben best dyslectisch en vond de spellingregels zó inconsequent! En waarom heb je ou en au? Maar nu vind ik Nederlands het leukste vak! De manier waarop Anne Marie het doet vind ik heel leuk, de humor. Met mijn dyslexie gaat het wel beter. Door mijn spelfouten had ik een onvoldoende voor mijn proefexamen, maar dat komt wel goed, het gaat steeds een stukje beter. Ik zie het niet als een probleem, eigenlijk. Voor het HMC is het ook geen probleem.

Als je iets wil op De Ruimte moet je er echt voor gaan. Zelfsturing is belangrijk, dat heb ik hier wel echt geleerd. En ik ben minder verlegen geworden. Soms is het ook wel moeilijk, je moet het zelf doen. Je krijgt wel hulp, maar toch. 

Het leukste in mijn tijd op De Ruimte vind ik met mijn vrienden zijn. De vrijheid is heel fijn hier. Ik heb alle ruimte gehad om te spelen en te onderzoeken, die ervaring neem ik mee in de rest van mijn leven.

Lees hier meer ervaringen van studenten.