Boek over De Ruimte

Zodra uw betaling is ontvangen en verwerkt, wordt het boek ‘Van verveling tot vervulling’ naar u verstuurd. Wij doen ons best het zo snel mogelijk te versturen, idealiter binnen een week, maximaal 2 weken (exclusief vakantieperiodes). Mocht het langer duren, dan raden we je aan een mail (met de naam van de betaler) te sturen naar boek@deruimtesoest.nl.

Om het wachten te verzachten willen we je hier alvast trakteren op één van de mooiste verhalen uit het boek, van Gijs Visser, inmiddels oud-student.

Alvast veel leesplezier!

Gijs Visser, 17 jaar
Student van 2012 – 2017
Geïnterviewd in juni 2016

Op de buurtschool vond ik de eerste vier groepen leuk. Ik had een goed leven met vrienden, beetje doorsnee maar gezellig. Zo rond m’n achtste, toen ik echt de boeken in moest duiken, werd ik een moeilijk kind. Ik werd gepusht om dingen te doen, en steeds ging ik met de hakken de sloot over. Ik ben overal op getest, maar ik had niks, behalve dat ik overspannen was en veel stress had. Ik werd een agressief klootzakje, in groep 8 zat ik met mijn tafeltje tegen de tafel van de juf aan, totaal gecontroleerd. Thuis was ik een gelukkig kind, voetballen, vissen, maar ik leefde in twee verschillende werelden.

Ik ging naar de mavo, maar ik was daar al dat jongetje waar je op moest letten. Ik was faalangstig geworden en ik voelde me wanhopig. Het was voor niemand meer uit te houden en ik moest naar een school voor kinderen met gedragsproblemen.

Toen kwam mijn moeder met deze school. Mijn eerste indruk was dat ik op een boerderijschool terecht kwam en ik dacht: dat ga ik niet doen. Ik vond het allemaal maar bullshit. Maar ik was wanhopig en ik dacht veel na over het leven: hoe moet het nu toch verder met mij, hoe moet ik school overleven?

Maar toen kwam het mooiste: tijdens mijn kijkperiode zei Merlijn, een hele jonge jongen, tegen mij: ‘Ik geef je een eerste waarschuwing omdat je je niet ingetekend hebt op de trampoline’. Ik trok me daar niks van aan en toen zei hij: ‘Ik geef je een tweede waarschuwing’. En toen zei die kleine: ‘Ik breng het verder naar de bemiddelingskring’. Eenmaal in de bemiddelingskring zeiden ze tegen mij: ‘Gijs, wat kan jij doen om dit te voorkomen?’ en ik zei: ‘Weet ik veel’. Ik was totaal niet gewend dat je conflicten op een eerlijke manier kan oplossen.

Na mijn kijkperiode werd ik in de intakekring pittig gereflecteerd op mijn gedrag, maar er werd respectvol tegen me gesproken en ik werd aangenomen! Ik begon in de gaten te krijgen dat je hier mag doen wat je wil, als je je maar aan de afspraken houdt. Ik kreeg een heerlijke vriendengroep en Jens en ik raakten bevriend doordat we heel veel visten. Zo’n groot genot, dat je kan vissen onder schooltijd, elke dag weer!

We hebben veel gevangen de afgelopen jaren, we hebben wel vijftig snoeken getrokken. De grootste was 98 cm lang. Bij een snoek gebruik je kunstaas, dat is een soort visje met twee haakjes aan de onderkant. Je voelt een tik aan je hengel als je beet hebt. En dan ga je hem drillen, moe maken. Karpervissen is heel anders, karpers zijn geen vleeseters. Karpers woelen de bodem om op zoek naar voedsel, ze leven dieper in het water dan snoeken. Bij karpers gaat het om de ponden, bij snoeken om de lengte. Je moet heel veel geduld hebben met vissen; weken kan ik zitten, helemaal in de ontspanning.

Ik dacht eraan om na De Ruimte naar de sportvisacademie te gaan, maar ik kies er toch voor om met mensen te gaan werken en een sociaalpedagogische opleiding te gaan doen. Ik hou van mensen en het lijkt me fijn om voor ze te gaan zorgen; jong, oud, dat maakt me niet uit. Als ik maar kan blijven vissen!

De €24,60 (= inclusief €4,60 verzendkosten) kun je over maken naar bankrekening NL27 TRIO 0212487558 t.n.v. Stichting De Ruimte Soest, o.v.v. je eigen naam.

Belangrijk: zorg ervoor dat de naam in de betaling overeenkomt met de naam in het bestelformulier.