Vruchtbare bodem
Gezellig en ontspannen, fijne kleine groepen en veel aandacht voor elkaar, uitgelaten kinderen. Heel veel buiten spelen, omgekeerd verstoppertje, biologielessen en meikevers bestuderen. En kinderen die in twee maanden de hoogte in schoten en hun kleuter zijn definitief achter zich lieten. De ultrakorte samenvatting van de eerste week in domein 1.
Maar dat is wel een heel korte blog.
Dus weiden we even vrolijk uit naar iets heel anders: de overeenkomst tussen permacultuur en het democratisch onderwijs.
Zaaien met toekomst
Na het omhakken en afvoeren van een flink aantal reuzenconiferen en enorme rododendrons in mijn nieuwe tuin bleef ik afgelopen oktober achter met een woestenij. Vele vierkante meters zanderige, zure grond. In de zoektocht naar inspiratie om daar weer wat moois van te maken kwam ik uit bij het boek ‘Zaaien met toekomst’. Daarin beschrijven Charles en Perrine Hervé hun zoektocht naar effectieve en duurzame manieren om hun onvruchtbare stuk land om te toveren tot een klein paradijsje. Permacultuur vormde daarin één van de sleutels. Landbouw met veel aandacht voor het creëren van een vruchtbare bodem, niet te veel spitten en gebruik maken van wat reeds aanwezig is op je eigen land.
Eindeloos rust en ruimte
De prachtige plek waar wij onze school vormgeven vormt de vruchtbare bodem waarop kinderen zich kunnen ontwikkelen. Eindeloos rust en ruimte om buiten te spelen en de natuur te ontdekken. De mulchlaag, waardoor de bodem steeds vruchtbaarder wordt, wordt gevormd door het spelmateriaal, de knutselspullen, het werken op de computer en natuurlijk de kennis van de aanwezige stafleden en je medestudenten.
Niet te veel spitten
We spitten niet te veel, verplichten geen leesles, schrijfles, reken- of biologieles op momenten dat kinderen daar niet aan toe of mee bezig zijn. We zorgen wel voor aanwezige voedingsstoffen, we doen proefjes, bekijken dieren, knutselen naar hartenlust en spelen samen. Daarbij maken we gebruik van elkaars kennis. Het ene kind weet veel van dieren, de ander heeft een passie voor dino’s en origami en weer een ander legt uit hoe procenten werken.
In de gaten houden
Charles waarschuwt in zijn boek: als je ervan uitgaat dat je in een permacultuurtuin niks hoeft te doen, kom je bedrogen uit. Je bent op een heel andere manier aanwezig dan in de reguliere tuinbouw, door continu in de gaten te houden of plant en bodem er goed voor staan. Precies dat doen we op De Ruimte, in de gaten houden of het goed gaat met de vruchtbare bodem waarop onze studenten zich ontwikkelen.
