Saar gaat de wereld rond zeilen
Saar (16), nog niet zo lang op De Ruimte, had al snel door wat er mogelijk is op een democratische school. Ze raakte enthousiast door een praatprogramma met Laura Dekker als tafelgast, en zocht haar niet lang daarna op. Binnenkort vaart ze haar hart achterna, met Laura en een groep jongeren, de wereld over. We hebben heel wat reizende studenten gehad op De Ruimte, maar nog nooit iemand die zo lang wegging, laat staan op een zeilboot. Vlak voordat ze vertrekt laten we Saar aan het woord:
‘We wisten al wel langer dat deze school bestond. Mijn moeder had gezocht toen ik op de basisschool zat, omdat het daar niet goed ging met mij. Ik ben eigenwijs, ik doe wat ik zelf wil. Maar dat mocht niet, dus werd ik vaak op de gang gezet. Of ik moest weer naar de directrice.
Eerst wilde ik een reguliere middelbare school proberen. Het werkte niet. Ik moest weer van alles, en er werd niet echt naar leerlingen geluisterd. Het leek leraren niet te boeien wat je zei. Er was een soort protocol waar niet van afgeweken kon worden. In de tweede klas heb ik vier maanden thuis gezeten en de derde klas vrijwel helemaal. Ik voelde me depressief. Mijn ouders vonden dat ik gewoon naar school moest. Uiteindelijk gingen we praten, en begrepen ze dat het me echt niet lukte. Na een gesprek met school hoefde ik niet meer te gaan. De leerplicht stond er ook achter. Dat gaf me wat meer rust. Maar ik maakte me wel zorgen over mijn toekomst. Uiteindelijk ging ik wel over naar de derde, maar daar ging het toch mis en kwam ik weer thuis te zitten. Toen dacht mijn moeder ineens weer aan De Ruimte.
Nu ben ik bijna een jaar op De Ruimte, ik ben blij dat ik hier zit. De overgang van regulier was niet zo heftig omdat ik al heel lang thuis zat, waar ik veel vrijheid had. Het is fijn dat er een school is waar ik kan doen wat ik zelf wil, ik voelde me gelijk thuis hier. Ik had meteen vriendinnen, dus dat zat ook goed.
Wat ik gedaan heb dit afgelopen jaar? Nou, ik heb eigenlijk alleen maar gedaan waar ik zin in had. Ik heb veel creatieve dingen gedaan, genaaid en gekleid en zo. En heel veel gekletst met vriendinnen. Het is ook zo gezellig in het atelier. Ik heb het kerstfeest georganiseerd en een toneelstuk geschreven en geregisseerd. Het decor heb ik ook zelf gemaakt. Allemaal dingen die echt leuk vind. Heerlijk!
Soms vind ik wel dat ik meer lessen moet gaan doen. Maar ik voel geen haast om weer weg te gaan of een opleiding te beginnen. Ik ben hier pas een jaar en ik heb zo lang niet kunnen doen wat ik wilde, dat haal ik nu in. Dat gun ik mezelf. Dat andere komt wel.
Als ik een idee heb wil ik het ook direct doen. Als ik in bed lig, krijg ik ideeën en begin ik me meteen te verheugen. En ik heb veel ideeën! Op de vorige scholen had ik dat ook, maar werd het onderdrukt. Thuis had ik wel de ruimte om te doen wat ik wilde, maar tijdens mijn moeilijke periode had ik die inspiratie niet meer. Nu is dat weer terug. Superfijn!
Een van die ideeën wil ik dit jaar uit gaan voeren, en dat kan ook alleen maar op een school als deze. Een paar maanden geleden keek ik met m’n vader naar Bar Laat. Een van de gasten was Laura Dekker, ze vertelde over de tijd dat ze in haar eentje de wereld over wilde zeilen en dat het niet mocht van de overheid. Ik was nieuwsgierig en bezocht haar site. Ik zag dat ze ook zeiltochten maakt met jongeren, en dat leek me wel heel erg leuk! Mijn familie heeft wel iets met zeilen. We hebben haar gemaild en zijn naar haar toe gegaan voor meer informatie. Zo konden we ook meteen de boot zien. We hebben daar geluncht, dat was gezellig. Ik herkende me wel in haar. Ze wilde iets en ze werd daarin tegengehouden. En ja, ze is gewoon gezellig en lief. Ik voelde dat ik mee wilde.
Zelf zeilde Laura twee keer in haar eentje de wereld rond. Nu wil ze vooral zeilen met jongeren die vast zijn gelopen. Ze wil ze helpen een andere ervaring op te doen. Dus ik zal vast jongeren ontmoeten die ook zoiets hebben meegemaakt als ik. Maar het zijn vooral gezellige mensen die ook wel van een beetje avontuur houden.
Van december t/m april gaan we zeilen, met een groep van acht jongeren, en haar gezin met twee kinderen. We vertrekken vanuit La Coruna, Noord-Spanje. En dan naar Madeira en Zuid-Portugal, de Canarische Eilanden, Kaapverdië en dan de oceaan over naar de Caraïben. We stoppen op veel verschillende eilandjes. Daar gaan we hikes doen en eten proeven, met bewoners praten en activiteiten doen. Dus ik ga ook veel over andere landen leren.
Het is een groot avontuur voor mij. Eén keer ben ik verder gegaan dan Europa, met mijn vader naar Amerika. We hebben ook een grote zeilboot, maar die staat al ongeveer tien jaar in een schuur. Mijn vader wil die opknappen, maar hij is druk met zijn werk. Door mijn reis voelt hij meer motivatie. Hij wil ook al heel lang de oceaan over. Hij is best jaloers, haha!
Ik kan niet wachten. Daarom heb ik een aftelkalender gemaakt, die hangt in de woonkamer. Elke dag streep ik af. Natuurlijk vind ik het ook spannend. Soms denk ik: waarom heb ik me hiervoor opgegeven? Dan raak ik wel in paniek: hoe ga ik dat allemaal doen? Vier maanden weg is wel lang. Maar ik heb er vooral veel zin in en dat overheerst.
In september ben ik meegegaan op het jaarlijkse zeilkamp op De Ruimte, als zeilinstructeur. Dat was de eerste keer en heel spannend. Mijn doop als instructeur was na een stormachtige dag, er was nog hele harde wind, en hoge golven. We gingen het water op, ik was iets te vroeg met de kop in de wind gegaan. Ik móest wel harder gaan, anders werd de boot weggeblazen door de wind. Het zeil bleef hangen. Het leek even mis te gaan, maar uiteindelijk kwam het goed. Ik had wat oudere en ervaren studenten aan boord, dat was wel fijn. Dus volgend jaar ga ik weer mee. En dan zal het heel anders zijn, want dan ben ik een oceaanzeiler.
Eigenlijk wilde ik me gewoon gaan aanmelden en hopen dat het mocht van school. Maar zo werkt het niet op een democratische school. Ik vroeg of het überhaupt mogelijk is om zo lang niet naar school te gaan? Gelukkig kon dat. Wel moest ik officieel studieverlof aanvragen bij de didactiekcirkel en hen mijn plan voorleggen. Ze vonden het geweldig. Dit is natuurlijk ook waar deze school over gaat: je dromen najagen.
Ze vroegen me na te denken over hoe ik aan de schoolgemeenschap kan laten zien wat ik geleerd heb. Dat vind ik alleen maar leuk: een videodagboek maken of een presentatie geven. De kunstdocent stelde voor een plakboek bij te houden met materialen die ik daar vind. Dat lijkt me mooi om te doen, ook als aandenken aan de reis. Ik ben heel benieuwd wat ik allemaal ga meemaken. Het zal niet altijd makkelijk zijn, maar ik heb er veel zin in, ook om mezelf uit te dagen!
Wil je de avonturen van Saar volgen? Meld je dan hier aan voor haar nieuwsbrieven of bekijk haar website Saarzeilt.nl. Je kan haar ook steunen door wat te doneren, zo hoopt ze een deel van de kosten te kunnen vergoeden.
Wil je weten wie Laura Dekker is? Bekijk dan de uitzending van Bar Laat waarin ze vertelt over de storm van commentaar die ze over zich heen kreeg toen ze op 14-jarige leeftijd de wereld over wilde zeilen.
