Jasmijn over haar reis naar Taiwan

90 dagen, zolang het toeristenvisum strekt, is Jasmijn bij de Holistic School geweest, van september tot december 2018. Op een berg in de jungle midden in Taiwan, met zomerse temperaturen! Jasmijn was al eerder bevriend geraakt met twee studenten uit Taiwan, die een aantal maanden op De Ruimte waren. Het gemis van deze vrienden, haar nieuwsgierigheid naar andere culturen en liefde voor Aziatisch eten maakte dat ze deze reis voor zichzelf organiseerde. Ze schreef een brief waarin ze haar motivatie voor de reis toelichtte. Daarna werd er op de school in Taiwan gestemd of ze mocht komen.

Wat is het eerste waaraan je denkt als je terugdenkt aan die periode?

Verwondering denk ik. Het is zo gaaf om zo’n andere cultuur te leren kennen en al dat eten te proeven en naar de tempels te gaan, al die nieuwe mensen te ontmoeten, en die natuur te ervaren, allemaal tropische jungle. Alles was nieuw en interessant!

Ook werd ik met ontzettend veel gastvrijheid en warmte ontvangen: ‘Wil je wat drinken, heb je nog handdoeken voor het douchen, hoe voel je je?’ Ze wilden ervoor zorgen dat ik me goed voelde, dat was heel fijn, omdat ik daar alleen was.

De taal vormde wel een barrière. Ze kunnen Engels lezen en schrijven maar ze spreken het niet zo goed. Ik voelde me afhankelijk van een paar mensen die bereid waren voor mij te vertalen. Af en toe voelde ik me daardoor eenzaam. Taal is mijn middel om vrienden te maken en te onderhouden.

Hoe is de school daar georganiseerd?

Een beetje anders dan op De Ruimte. De schoolkring is verplicht voor iedereen. Als iemand een voorstel heeft gaat ie staan in het midden van de kring om een pleidooi voor zijn idee te houden en om mensen over te halen om voor te stemmen. En stemmen gebeurt democratisch, dus met meerderheid.

Wat ik op school deed was Engelse les, theaterles, beschouwing van Amerikaanse films wat heel populair was, pianoles, Chinees, een wekelijkse mentor meeting en lezen in mijn boeken.

Je kunt een diploma halen (optioneel) waarmee je naar de universiteit kan maar je moet er genoeg punten voor halen. De helft van die punten haal je door bepaalde vakken te volgen en de helft door ervaringen op te doen en er een presentatie over te maken. Dat is leuk, maar sommige mensen doen iets alleen maar voor de punten, dat is wel jammer.

Wat waren je grootste inzichten tijdens die reis?

Ondanks de taalbarrière heb ik een warme band opgebouwd met een kamergenote, die nauwelijks Engels sprak. Dat was wel een leuke ontdekking!

Alles was anders: de mensen, de taal, de omgeving, het eten. Dat was heel maf, en dus heel interessant! Maar de keerzijde was, dat ik heel erg opviel met mijn lengte, blond haar en lichte huidskleur. Daarover kreeg ik heel veel complimentjes. In het begin was dat nog heel leuk maar op ‘n gegeven moment voelde ik me er niet meer prettig bij. Er werd naar mij gewezen, foto’s van mij gemaakt alsof ik een dier in een dierentuin was. Uiteindelijk vond ik het heel naar. Ik werd anders behandeld en dat voelde niet gelijkwaardig. Terug in Nederland was ik blij dat niemand op mij lette!

Dat was nog een eye opener: dat schoonheidsidealen belachelijk zijn. Ik wist het ergens wel, maar nu besef ik het veel meer. Wij willen een bruine huid, zij gebruiken een wittende crême, dragen lange mouwen en petjes als de zon schijnt. Met een lichte huid vindt iedereen in Taiwan je prachtig, maar dat is nog niet genoeg. Dan moet je ook nog dun zijn met een smal gezicht en lang haar, enzovoort. De schoonheidsidealen zijn zo vluchtig en zorgen alleen maar voor onzekerheid. Ik heb besloten me er niet meer mee bezig te houden! Dat is nog steeds lastig, maar als ik hieraan terugdenk dan herinner ik het me weer. Zolang ik gezond ben dan is het goed!

Een gekke ontdekking was dat mijn Taiwanese vriendin altijd een visum moet aanvragen als ze naar Nederland wil komen en ik als Europeaan gewoon overal naar toe kan gaan. Voor haar als Taiwanese werkt het veel lastiger, omdat Taiwan onder controle staat van China. Ik heb me sterk gerealiseerd in wat voor bevoorrechte positie ik mij bevind. Ik werd nooit gecheckt bij de douane, maar mijn vriendin wel. Het is naar om je te realiseren dat je het zo makkelijk hebt, terwijl je er niets voor hebt gedaan behalve geboren worden in het juiste land, met de juiste huidskleur.

Is er iets in Nederland of De Ruimte wat je extra ging waarderen dankzij die reis?

Alles! Ook mijn familie, vrienden. Taiwanezen knuffelen niet, je schudt ook geen handen, je buigt naar elkaar. Meisjes en jongens hebben nooit fysiek contact, tenzij je een relatie hebt. Seks wordt het liefst pas in het huwelijk gedaan. Jongens houden altijd een afstand als je met ze praat. Ik moest opletten bij alles wat ik deed, verstikkend! Ik miste het fysieke contact en knuffelen heel erg, dat ben ik zo gewend. In Nederland zijn we daar makkelijk in.

Ik vind het een heel mooi land met superlieve mensen, lekker eten, en veilig. Maar ik zou nooit in Azië willen wonen. Al spreek je de taal en snap je hun cultuur, je valt er toch buiten. En de kleren en schoenen waren niet in mijn maat, de douches te laag, de bedden te klein…

Wat ik na die reis ook ging waarderen is de openheid van Nederlanders en het gemak van omgaan met elkaar. En dat alles zo goed georganiseerd en geregeld is, zoals het OV. Je hebt daar heel veel daklozen, hier worden die mensen beter opgevangen en er zijn programma’s die ze helpen hun leven weer op de rit te krijgen. Dat ik zelf op de fiets kan en me vrij kan bewegen. Onze natuur. En Nederlands eten: de kaas en yoghurt, boter, brood. Ik werd daar helemaal gek van drie keer per dag rijst, het kwam mij de neus uit!

En ik waardeer mijn ouders en vrienden en mensen om me heen veel meer, ik heb ze erg gemist. Ach, wat een leuke mensen heb ik toch om me heen! In Taiwan miste ik in het begin mijn Nederlandse vriendinnen, later miste ik Nederland. Maar het leuke is dat ik daar ook een thuis heb opgebouwd, een deel van mijn hart is ook een beetje daar.

Wat De Ruimte betreft waardeer ik zo dat we eerlijk naar elkaar toe zijn, echt en authentiek, dat is de Nederlandse cultuur sowieso wel in het algemeen. In Taiwan hoor je altijd beleefd te zijn, niemand op zijn tenen te trappen. Je kan niet zomaar ‘nee’ zeggen als iemand je iets vraagt, je moet altijd eerst je waardering tonen. Taiwanese mensen zullen altijd beleefd en vriendelijk doen, zelfs al vinden ze je vreselijk. Dat kan je heel erg merken, want dan voelt het contact erg nep. Ik voelde me daar heel lomp en onhandig, ze schrokken soms van mijn directheid. In Nederland bedoelen we dat niet onaardig, het wordt zelfs op prijs gesteld, dat vind ik heerlijk. Dat jongens en meisjes normaal met elkaar omgaan. Ik vind Nederland een heel fijn land. De Nederlandse cultuur is heel fijn, mensen zijn vrijdenkend. Er zijn ook een heleboel negatieve aspecten maar het past bij mij, die openheid, eerlijkheid, onbeschaamdheid.

Zou je andere studenten van De Ruimte zo’n reis aanbevelen?

Hm, je moet je wel echt realiseren wat je gaat doen, niet onderschatten hoe pittig zo’n reis is. Je moet echt begrijpen dat je in een totaal vreemde cultuur terecht komt, en ook af en toe eenzaam zal zijn. Je moet wel alleen kunnen zijn, voor jezelf kunnen zorgen. Het is een goede oefening, maar ook moeilijk, want je bent vaak op jezelf aangewezen. Als je interesse hebt in andere culturen, dan is het natuurlijk fantastisch. Dan zou ik het zeker aanbevelen! Een tip: bedenk een project voor jezelf, iets wat je bezighoudt in je eentje, zoals  foto’s maken, boeken lezen voor je boekenlijst of iets dergelijks.

Als je naar Taiwan wil is het denk ik belangrijk om respect te hebben voor hun cultuur, want ze laten je in hun land toe. Ook ontvangen ze je thuis en op school. Dat is iets om heel dankbaar voor te zijn. Ik heb daar bijvoorbeeld altijd met stokjes gegeten, probeerde zo veel mogelijk beleefd te zijn, leerde wat Chinese woordjes. Als je zo veel mogelijk met ze meedoet dan wordt je reis een heel speciale ervaring!

Interview door Iwona van der Spank

---

Op De Ruimte kunnen studenten studieverlof aanvragen voor bijvoorbeeld projecten, stages, reizen en uitwisselingen met scholen in het buitenland. De student doet daarvoor een aanvraag bij de studiekring, in de schoolkring wordt er vervolgens consent gegeven.