20 jaar liefde
Op 10 juni vierden we het feest met alle ruimtereizigers van de afgelopen 20 jaar. Na twee fantastische feestdagen wisten we niet dat het nóg fantastischer kon. Maar dat was wel zo. Het had te maken met de zon, de fonteintent, de vrolijkheid, het verrukkelijke eten, de muziek en alle activiteiten. Maar wat achteraf duidelijk in de lucht hing was de liefde. Staflid Margo zei: het droop ervan af! Daarom volgt hier een lyrisch verhaal vol superlatieven, we kunnen er niets anders van maken.
Aanvankelijk was het best spannend: we wisten dat er zo’n vijfhonderd mensen zouden komen, het grootste schoolfeest ooit op De Ruimte! Hoe zou dat gaan met zoveel mensen op het terrein? Waar konden mensen parkeren? Hoe zou het zijn voor de buurt? Zou er genoeg eten zijn voor iedereen? En zouden oud-studenten genoeg aansluiting vinden? Twintig jaar is een lange tijd…
Zodra het feest begon hadden we geen tijd meer om daarover na te denken. Al snel stond de een na de andere alumnus voor onze neus, en elke keer voelde dat als een feestje op zich. Wederzijdse blijheid om elkaar weer te zien. Staflid Marjolein zei: ‘Het leek wel een droom. Wat was het bijzonder om de jonge mensen van toen, nu als volwassene te zien. Sommige mensen keken we in de ogen en het was alsof de tijd ertussen – BAM! – verdween!’ Andere gezichten kwamen ons vaag bekend voor, maar konden we niet meteen plaatsen. Iemand die destijds zijn gezicht verborg onder lang haar had nu een ultrakort kapsel boven een paar stralende ogen. Je begrijpt dat we regelmatig volschoten. Het was ook ontroerend om ‘oude’ oud-studenten met hun jonge kinderen te zien.
‘Mooi om de ontmoetingen tussen stafleden en voormalige studenten te zien. Zoveel warmte en liefde, alsof ze nooit weg waren geweest. Dat was voelbaar voor mij. Als dit is hoe je na zoveel jaar met elkaar omgaat, dat is zo gaaf! Dit gun je toch je kind?’
Monique, staflid (sinds een jaar)
Er was van alles te doen. Een van de hoogtepunten was het mozaïeken met vele feestgangers. Margo heeft ze allemaal aangestoken met haar passie: ‘Er zijn nog 45 mozaïekjes die ik moet voegen. Met dat feestje ben ik nog wel even bezig, haha!’ Ook gaven de dansstudenten voor de derde dag op rij een voorstelling, onder de liefdevolle begeleiding van student Anne-Mihr. Aanstekelijk en spectaculair, met de salto’s door Ayden en Malin. Voor de nostalgici onder ons was er een kamer met oude filmpjes en foto’s. Er was een première: docent Tet had hard gewerkt om de film ‘Oliviers leven op De Ruimte’ af te krijgen voor het feest. Een prachtig portret van student Olivier, met beelden van zijn eerste kijkdag tot zijn afscheid na elf ruimtejaren.
Het kloppend hart van de drie feestdagen was de Fonteintent. Voor veel mensen was dat het hoogtepunt, het zorgde voor een festivalsfeer en ook wat verkoeling in de hitte, zeker als de druppels door een briesje werden verspreid. Studenten werkten hele dagen achter de bar, zo leuk vonden ze het. Zoals Lute: ‘Werken achter de bar was leuk! Wat grappig was: toen we alleen met studenten waren ging het heel goed, toen er volwassenen bij kwamen, werd het chaos!’
‘Jan-Willem en ik vonden de festivalsfeer zo fijn. Blije mensen rondom een prachtige fonteintent die genoten van het eten.’
Tefke, ouder
Mozaïeken met Margo (foto: Mascha Greuter) 
Krukjes voor de jongsten (foto: Mascha Greuter)
Pieter, een van de ouders, had ter plekke een drukkerij ingericht, waar mensen een De Ruimte T-shirt naar wens konden samenstellen. Hij had het er druk mee! Het terrein stroomde langzaam vol met T-shirts in allerlei soorten en kleuren, met prints als ‘I ❤️ De Ruimte’. De liefde voor onze school werd zo letterlijk zichtbaar.
Veel muzikanten en bands hebben de afgelopen 20 jaar naar hartelust kunnen oefenen op De Ruimte. Sommigen hadden die avond een optreden (Future Husband in Paradiso), gelukkig kon The Sun’s Undergang wel komen. Ze speelden de sterren van de knalblauwe hemel, wat een vuur! Ondanks de hitte bracht hun muziek het publiek aan het springen en headbangen. Het voelde als een Amerikaanse highschoolfeelgoodmovie. Hopelijk gunden de buren ons wel een feestje… Daarna bleef het drumstel staan, en namen anderen hun kans waar om eens wat te proberen. Een week later steeg het aantal aanvragen voor drumles op school overigens significant!
Pieter was druk met T-shirts drukken (foto: Mascha Greuter) 
The Sun’s Undergang (foto: Mascha Greuter)
Ondertussen was een andere liefhebberij in volle gang: volleyballen met z’n allen. Verschillende generaties studenten, ouders en stafleden speelden samen. Het veld had nog nooit zo vol gestaan. Op een gegeven moment stonden er bijna dertig mensen op het veld!
Toen de zon een beetje begon te zakken, vlogen we met z’n allen twintig jaar terug in de tijd. De Ruimte startte met zes kinderen. Alle zes waren gesignaleerd op het feest, en ook vier van de oprichters: een moment om te vieren! Louise, Leona, Kira, Birgit, Liselotte, Willemijn, Christel, Peter, Ruud en Dorianne werden naar voren geroepen, mooi om ze weer naast elkaar te zien. Ze vertelden over het moment dat ze het gebouw voor de eerste keer betraden: het prachtige terrein en het grote gebouw én de paddenstoelen in de gang. En over de eerste deukjes in de utopische idealen toen bleek dat de meiden in het immens grote gebouw alsnog vochten om een hut van een paar vierkante meter. En nog veel meer. De lange geschiedenis van De Ruimte werd voor iedereen voelbaar. Dankbaarheid hing in de lucht voor deze pioniers die ooit het avontuur aan durfden te gaan, en die klonk ook door in het applaus. Zonder hen was De Ruimte er niet geweest.
En dankzij alle medewerkers die ná hen kwamen staat De Ruimte steviger dan ooit. Ook zij werden naar voren geroepen. Speciale dank ging uit naar Bas Rosenbrand, de oprichter van de eerste Iederwijsschool (samen met Eefke Eijgenstein) en nog steeds een grote inspirator voor vernieuwend onderwijs in Nederland. Natuurlijk zijn de studenten en hun ouders ook onmisbaar geweest, iedereen werd naar voren geroepen voor een massale ‘grouphug’, maar de behoefte aan knuffelen was blijkbaar al verzadigd.
En de Foodmarket lonkte, onze liefde gaat ook door de maag. Een aantal ouders had de rol op zich genomen om eten te maken voor het feest. Maandenlange voorbereiding resulteerde in zes kraampjes met allerlei heerlijke gerechten, je kon van alles wat opscheppen. Het leek wel luilekkerland, er was genoeg voor iedereen en zelfs meer. En dan van zo’n hoge kwaliteit! Staflid Wilfina: ‘Het hoogtepunt van het feest vond ik de organisatie van het eten, supermooi die samenwerking en hoe ouders dat voor elkaar hebben gekregen met elkaar!’
‘Ik was heel erg onder de indruk van het team van ouders dat ging koken. Helemaal zelf geregeld. Ze noemden zichzelf voor de grap ‘De keukenrol’. Ze hadden fantastisch gekookt, heel lekker gegeten. Zonder dat was het veel minder feestelijk geweest!’
Sabine, ouder
Jan-Willem, een van de ouders die zich inzette voor de Foodmarket. Achter hem Aram en Alex (foto: Mascha Greuter)
Over organisatie gesproken: Wilfina heeft zelf ook een groot compliment verdiend, samen met de anderen in de feestcommissie: collega’s Ruud en Claudia, ouders Sabine, Sabrina en Sheila, studenten Anne-Mihr, Dieuwertje, Döske en Sileas. In vijf maanden tijd hebben ze een fantastische feestweek neergezet! ontspannen, alles zou goed komen. En het was meer dan goed. Het was als een droom. Zoals staflid Janneke zei: ‘Het was alsof we 20 jaar liefde terugkregen.’
‘I love it when a plan comes together’, zei de man van The A-Team altijd. Het was een heel bijzonder organisatieteam. Wilfina was mijn grote maatje. Het was spannend tot het laatste moment en dan komt alles bij elkaar, heel mooi. Een hoogtepunt dat drie dagen duurde!’
Ruud, staflid en oprichter
Dank aan iedereen die heeft bijgedragen aan dit prachtige feest, en alle mensen die zijn gekomen. We voelen ons heel dankbaar voor deze fantastische afsluiting van de eerste 20 jaar, op naar de volgende 20!
‘Ik wil de feestcommissie enorm bedanken. Er was heel veel organisatiewerk waar ik niets van wist. Als je ziet wat er in beweging komt, wat er dan gebeurt, is waanzinnig! Heel bijzonder om mee te maken… Tranentrekkend, blijmakend, waanzinnig. Dit moeten we nog een keer doen, dit wil ik nog een keer meemaken!’
Marjolein, staflid
Genoemde medeoprichters Christel Hartkamp en Peter Hartkamp zijn sinds 2002 betrokken bij de oprichting van Sudbury-modelscholen in Nederland. Ze zijn initiatiefnemers van Sudbury School Amersfoort en daar ook werkzaam als staflid. Ook zijn ze actief op nationaal en internationaal niveau binnen democratisch onderwijs.
Lees hier de blogs over de eerste feestdagen, inclusief opbouwen:
7 juni 2023: 20 jaar feest: voorbereiding en voorpret
